Wat zijn het toch vreemde tijden…
Vandaag was ik ‘sowieso’ thuis met de kinderen dus het was eigenlijk nog niet zo heel anders voor mij. Behalve dan dat manlief ook thuis aan het werk was en we opeens zomaar op de maandag samen konden lunchen. Wat wel degelijk anders dan de afgelopen maandagen was, was dat het opeens lente lijkt te worden. Dus waar de wereld even lijkt stil te staan, gaat de natuur in dit geval gewoon haar prachtige eigen gang. Hoop doet leven zeggen ze wel eens…
Gelukkig heb ik het geluk dat inmiddels ons huis steeds verder af is en ik mag werken in een fijne omgeving. Morgen gaan we er weer voor.
